China is een ontwikkelingsland met de grootste bevolking en het grootste kolenverbruik ter wereld. Om de doelstelling van "koolstofpiek en koolstofneutraliteit" (hierna de "dubbele koolstofdoelstelling" genoemd) volgens planning te bereiken, zijn de zware taken en uitdagingen ongekend. Hoe we deze zware strijd kunnen voeren, deze grote test kunnen winnen en een groene en koolstofarme ontwikkeling kunnen realiseren, zijn er nog veel belangrijke kwesties die moeten worden opgehelderd. Een daarvan is hoe we de kleinschalige waterkrachtcentrale van mijn land moeten begrijpen.
Is het realiseren van de "dubbele koolstof"-doelstelling van kleine waterkrachtcentrales dus een overbodige optie? Is de ecologische impact van kleine waterkrachtcentrales groot of ernstig? Zijn de problemen van sommige kleine waterkrachtcentrales een onoplosbare "ecologische ramp"? Is de kleine waterkrachtcentrale van mijn land "overgeëxploiteerd"? Deze vragen vereisen dringend wetenschappelijk en rationeel denken en antwoorden.
De energieke ontwikkeling van hernieuwbare energie en het versnellen van de bouw van een nieuw energiesysteem dat is aangepast aan een hoog percentage hernieuwbare energie vormen de consensus en actie van de huidige internationale energietransitie. Het is tevens een strategische keuze voor mijn land om de doelstelling van de ‘dubbele koolstofuitstoot’ te bereiken.
Secretaris-generaal Xi Jinping zei tijdens de Climate Ambition Summit en de recente Leaders Climate Summit eind vorig jaar: "Niet-fossiele energie zal in 2030 goed zijn voor ongeveer 25% van het primaire energieverbruik, en de totale geïnstalleerde capaciteit van wind- en zonne-energie zal meer dan 1,2 miljard kilowatt bereiken. China zal kolencentrales strikt controleren."
Om dit te bereiken en tegelijkertijd de veiligheid en betrouwbaarheid van de energievoorziening te garanderen, is het van cruciaal belang of de waterkrachtbronnen van mijn land volledig kunnen worden ontwikkeld en benut. De redenen hiervoor zijn als volgt:
De eerste is om te voldoen aan de vereiste van 25% niet-fossiele energiebronnen in 2030, en waterkracht is onmisbaar. Volgens schattingen van de industrie moet de opwekkingscapaciteit van mijn land voor niet-fossiele energie in 2030 meer dan 4,6 biljoen kilowattuur per jaar bedragen. Tegen die tijd zal de geïnstalleerde capaciteit voor wind- en zonne-energie 1,2 miljard kilowattuur bedragen, plus de bestaande capaciteit voor waterkracht, kernenergie en andere niet-fossiele energie. Er is een energietekort van ongeveer 1 biljoen kilowattuur. Sterker nog, de opwekkingscapaciteit van de waterkrachtbronnen die in mijn land kunnen worden ontwikkeld, is maar liefst 3 biljoen kilowattuur per jaar. Het huidige ontwikkelingsniveau is minder dan 44% (gelijk aan een verlies van 1,7 biljoen kilowattuur aan elektriciteitsopwekking per jaar). Als het huidige gemiddelde van ontwikkelde landen wordt bereikt, kan tot 80% van de ontwikkeling van waterkracht jaarlijks 1,1 biljoen kilowattuur aan elektriciteit toevoegen. Dit vult niet alleen het tekort aan elektriciteit, maar verbetert ook onze watervoorziening aanzienlijk, zoals bescherming tegen overstromingen en droogte, watervoorziening en irrigatie. Omdat waterkracht en waterbehoud onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn, is het vermogen om waterbronnen te reguleren en te controleren te gering om mijn land achter te laten op ontwikkelde landen in Europa en Amerika.
De tweede is het oplossen van het probleem van de willekeurige volatiliteit van windenergie en zonne-energie, en waterkracht is ook onlosmakelijk met elkaar verbonden. In 2030 zal het aandeel geïnstalleerde wind- en zonne-energie in het elektriciteitsnet stijgen van minder dan 25% tot minstens 40%. Wind- en zonne-energie zijn beide intermitterende energiebronnen, en hoe hoger het aandeel, hoe hoger de eisen voor energieopslag in het net. Van alle huidige energieopslagmethoden is pompaccumulatie, die een geschiedenis van meer dan honderd jaar heeft, de meest volwassen technologie, de economisch meest voordelige keuze en het potentieel voor grootschalige ontwikkeling. Eind 2019 was 93,4% van de wereldwijde energieopslagprojecten pompaccumulatie en was 50% van de geïnstalleerde capaciteit van pompaccumulatie geconcentreerd in ontwikkelde landen in Europa en Amerika. Het gebruik van "volledige ontwikkeling van waterenergie" als "superbatterij" voor de grootschalige ontwikkeling van wind- en zonne-energie en het omzetten hiervan in een stabiele en beheersbare, hoogwaardige energiebron is een belangrijke ervaring van de huidige internationale koplopers op het gebied van CO2-reductie. Momenteel bedraagt de geïnstalleerde pompaccumulatiecapaciteit van mijn land slechts 1,43% van het elektriciteitsnet. Dit is een groot tekort dat de realisatie van de ‘dubbele koolstofdoelstelling’ in de weg staat.
Kleine waterkrachtcentrales zijn goed voor een vijfde van de totale ontwikkelbare waterkrachtbronnen van mijn land (gelijk aan zes Drieklovendam-centrales). Niet alleen de eigen bijdrage aan de energieopwekking en emissiereductie mag niet worden genegeerd, maar belangrijker nog, de vele kleine waterkrachtcentrales verspreid over het land. Ze kunnen worden omgevormd tot een pompcentrale en een onmisbare, belangrijke ondersteuning vormen voor "een nieuw energiesysteem dat zich aanpast aan een hoog aandeel wind- en zonne-energie in het net".
De kleine waterkrachtcentrale van mijn land heeft echter in sommige gebieden te maken gehad met de impact van "one size fits all"-sloop, terwijl het potentieel van de bronnen nog niet volledig is benut. De ontwikkelde landen, die veel verder ontwikkeld zijn dan de onze, worstelen nog steeds om het potentieel van kleine waterkrachtcentrales te benutten. Zo verklaarde de Amerikaanse vicepresident Harris in april 2021 publiekelijk: "De vorige oorlog was een strijd om olie, en de volgende oorlog was een strijd om water. Bidens infrastructuurwet zal zich richten op waterbehoud, wat werkgelegenheid zal creëren. Het hangt ook samen met de bronnen waarvan we afhankelijk zijn voor ons levensonderhoud. Investeren in dit "kostbare goed" water zal de nationale macht van de Verenigde Staten versterken." Zwitserland, waar de ontwikkeling van waterkracht maar liefst 97% bedraagt, zal er alles aan doen om er gebruik van te maken, ongeacht de grootte van de rivier of de hoogte van het verval. Door lange tunnels en pijpleidingen langs de bergen te bouwen, zullen de waterkrachtbronnen die verspreid liggen in de bergen en beken worden geconcentreerd in de reservoirs en vervolgens volledig worden benut.
De laatste jaren worden kleine waterkrachtcentrales aangeklaagd als de grootste boosdoener als het gaat om "ecologische schade". Sommigen pleitten er zelfs voor dat "alle kleine waterkrachtcentrales aan de zijrivieren van de Jangtsekiang gesloopt moeten worden". Het lijkt "in de mode" om zich tegen kleine waterkrachtcentrales te verzetten.
Los van de twee grote ecologische voordelen van kleinschalige waterkracht voor de vermindering van de CO2-uitstoot in mijn land en de "vervanging van brandhout door elektriciteit" op het platteland, zijn er een paar fundamentele, gezonde ideeën die niet vaag mogen blijven als het gaat om de ecologische bescherming van rivieren en waar de publieke opinie zich zorgen over maakt. Het is gemakkelijk om in "ecologische onwetendheid" te vervallen - vernietiging te beschouwen als "bescherming" en achteruitgang als "ontwikkeling".
Eén daarvan is dat een rivier die natuurlijk stroomt en vrij is van welke beperkingen dan ook, geenszins een zegen is, maar een ramp voor de mensheid. Mensen leven bij het water en laten rivieren vrij stromen, wat gelijk staat aan het vrij laten overstromen van overstromingen tijdens periodes van hoogwater, en het vrij laten opdrogen van rivieren tijdens periodes van laagwater. Juist omdat het aantal gevallen van overstromingen en droogtes, en de sterfgevallen door deze rampen, het hoogst is van alle natuurrampen, is het beheersen van rivieroverstromingen altijd beschouwd als een belangrijk bestuursprobleem in China en daarbuiten. Demping en waterkrachttechnologie hebben een kwalitatieve sprong voorwaarts gemaakt in het beheersen van rivieroverstromingen. Rivieroverstromingen en overstromingen worden al sinds de oudheid beschouwd als onweerstaanbare, natuurlijke, vernietigende krachten en zijn menselijke controle geworden. Benut deze kracht en maak deze nuttig voor de samenleving (irrigeer akkers, creëer momentum, enz.). Daarom is het bouwen van dammen en het insluiten van water ten behoeve van landschapsarchitectuur de vooruitgang van de menselijke beschaving, en het verwijderen van alle dammen zal de mensheid in staat stellen terug te keren naar de barbaarse staat van ‘vertrouwen op de hemel voor voedsel, berusting en passieve gehechtheid aan de natuur’.
Ten tweede is het goede ecologische milieu van ontwikkelde landen en regio's grotendeels te danken aan de bouw van rivierdammen en de volledige ontwikkeling van waterkracht. Naast de bouw van reservoirs en dammen heeft de mensheid momenteel geen andere middelen om de tegenstelling van de ongelijke verdeling van natuurlijke waterbronnen in tijd en ruimte fundamenteel op te lossen. Het vermogen om waterbronnen te reguleren en te controleren, bepaald door de mate van ontwikkeling van waterkracht en de opslagcapaciteit per hoofd van de bevolking, bestaat internationaal niet. Lijn", integendeel, hoe hoger hoe beter. Ontwikkelde landen in Europa en de Verenigde Staten hebben de cascade-ontwikkeling van rivierwaterkracht al in het midden van de 20e eeuw voltooid, en hun gemiddelde ontwikkelingsniveau van waterkracht en opslagcapaciteit per hoofd van de bevolking zijn respectievelijk twee en vijf keer zo hoog als die van mijn land. De praktijk heeft al lang bewezen dat waterkrachtprojecten geen "darmobstructie" van rivieren zijn, maar "sluitspieren" die nodig zijn om de gezondheid te behouden. Het ontwikkelingsniveau van cascade-waterkracht ligt veel hoger dan dat van de Donau, Rijn, Columbia, Mississippi, Tennessee en andere grote Europese en Amerikaanse rivieren van de Jangtsekiang, die allemaal prachtige, economisch welvarende en harmonieuze plekken zijn met mensen en water.
De derde is de uitdroging en onderbreking van rivierdelen veroorzaakt door gedeeltelijke omleiding van kleine waterkrachtcentrales, wat eerder een gebrek aan goed beheer is dan een inherent gebrek. Omleidingswaterkrachtcentrales zijn een technologie voor een hoogefficiënt gebruik van waterenergie die wijdverbreid is in binnen- en buitenland. Door de vroege bouw van enkele kleine omleidingsprojecten in mijn land waren de planning en het ontwerp niet wetenschappelijk genoeg. Destijds bestond er geen bewustzijn en waren er geen beheermethoden om een "ecologische stroming" te garanderen, wat leidde tot overmatig watergebruik voor energieopwekking en het rivierdeel tussen centrales en dammen (meestal enkele kilometers lang). Het fenomeen van uitdroging en droogvallen van rivieren (enkele tientallen kilometers lang) is breed bekritiseerd door de publieke opinie. Ongetwijfeld zijn uitdroging en droogvallen zeker niet goed voor de rivierecologie, maar om het probleem op te lossen, kunnen we niet op het bord slaan, oorzaak en gevolg niet op elkaar afstemmen en de kar voor het paard spannen. Twee feiten moeten worden verduidelijkt: Ten eerste bepalen de natuurlijke geografische omstandigheden van mijn land dat veel rivieren seizoensgebonden zijn. Zelfs zonder waterkrachtcentrale zal de rivierbedding tijdens het droge seizoen uitgedroogd en droog zijn (dit is de reden waarom zowel het oude als het moderne China en andere landen speciale aandacht hebben besteed aan de aanleg van waterreservaten en het voorkomen van overvloed en droogte). Water vervuilt geen water, en de uitdroging en afsluiting die worden veroorzaakt door sommige kleine waterkrachtcentrales met afleiding kunnen volledig worden opgelost door technologische transformatie en versterkt toezicht. In de afgelopen twee jaar heeft de binnenlandse kleine waterkrachtcentrale met afleiding de technische transformatie van "24-uurs continue afvoer van ecologische stroming" voltooid en een strikt realtime online monitoringsysteem en toezichtplatform opgezet.
Daarom is er dringend behoefte aan een rationeel begrip van de belangrijke waarde van kleine waterkrachtcentrales voor de ecologische bescherming van kleine en middelgrote rivieren: ze garanderen niet alleen de ecologische doorstroming van de oorspronkelijke rivier, maar verminderen ook de risico's van plotselinge overstromingen en voorzien in de levensonderhoudsbehoeften van watervoorziening en irrigatie. Momenteel kunnen kleine waterkrachtcentrales alleen elektriciteit opwekken wanneer er overtollig water is, nadat de ecologische doorstroming van de rivier is gewaarborgd. Juist door het bestaan van cascade-energiecentrales is de oorspronkelijke helling erg steil en is het moeilijk om water op te slaan, behalve in het regenseizoen. In plaats daarvan is de helling trapsgewijs. De grond houdt water vast en verbetert de ecologie aanzienlijk. Kleine waterkrachtcentrales vormen een belangrijke infrastructuur die onmisbaar is voor het waarborgen van het levensonderhoud van kleine en middelgrote dorpen en steden en voor het reguleren en controleren van de watervoorraden van kleine en middelgrote rivieren. Vanwege problemen met slecht beheer van sommige energiecentrales worden alle kleine waterkrachtcentrales gedwongen gesloopt, wat twijfelachtig is.
De centrale overheid heeft duidelijk gemaakt dat CO2-piek en CO2-neutraliteit deel moeten uitmaken van de algemene opzet van de ecologische beschavingsopbouw. Tijdens de periode van het "14e Vijfjarenplan" zal de ecologische beschavingsopbouw van mijn land zich richten op het verminderen van CO2 als een belangrijke strategische richting. We moeten onwrikbaar het pad volgen van hoogwaardige ontwikkeling met ecologische prioriteit, groen en koolstofarm. Ecologische milieubescherming en economische ontwikkeling zijn dialectisch verenigd en complementair.
Hoe lokale overheden het beleid en de eisen van de centrale overheid nauwkeurig moeten begrijpen en daadwerkelijk moeten implementeren. Fujian Xiadang Small Hydropower heeft hier een goede interpretatie aan gegeven.
Xiadang Township in Ningde, Fujian, was vroeger een bijzonder arme township en "Five No Townships" (geen wegen, geen stromend water, geen verlichting, geen belastinginkomsten, geen overheidskantoorruimte) in Oost-Fujian. Het gebruik van lokale waterbronnen om een elektriciteitscentrale te bouwen is "gelijk aan het vangen van een kip die eieren kan leggen." In 1989, toen de lokale financiën zeer krap waren, wees het prefectuurcomité van Ningde 400.000 yuan toe voor de bouw van een kleine waterkrachtcentrale. Sindsdien heeft de lagere partij afscheid genomen van de geschiedenis van bamboestroken en verlichting met dennenhars. Ook de irrigatie van meer dan 800 hectare landbouwgrond is opgelost en de bevolking is gaan nadenken over hoe ze rijk kunnen worden, met de vorming van de twee pijlers: thee en toerisme. Met de verbetering van de levensstandaard en de vraag naar elektriciteit heeft het Xiadang Small Hydropower Company meerdere malen de efficiëntie vergroot, verbeterd en getransformeerd. Deze omleidingscentrale, die "de rivier beschadigt en water omleidt voor landschapsarchitectuur", wordt nu 24 uur per dag continu geloosd. De ecologische stroming zorgt ervoor dat de rivieren stroomafwaarts helder en glad zijn, wat een prachtig beeld geeft van armoedebestrijding, plattelandsvernieuwing en groene en koolstofarme ontwikkeling. De ontwikkeling van kleine waterkrachtcentrales om de economie van de ene partij te stimuleren, het milieu te beschermen en de bevolking van de andere partij te helpen, is precies het voorbeeld van kleine waterkrachtcentrales in veel landelijke en afgelegen gebieden van ons land.
In sommige delen van het land worden "het volledig verwijderen van kleine waterkrachtcentrales" en "het versnellen van de terugtrekking ervan" echter beschouwd als "ecologisch herstel en ecologische bescherming". Deze praktijk heeft ernstige negatieve gevolgen gehad voor de economische en sociale ontwikkeling, en er is dringend aandacht nodig en er moeten zo snel mogelijk correcties worden doorgevoerd. Bijvoorbeeld:
De eerste is het wegwerken van grote veiligheidsrisico's voor de veiligheid van de levens en eigendommen van de lokale bevolking. Bijna 90% van de dambreuken wereldwijd vindt plaats in stuwdammen zonder waterkrachtcentrales. De praktijk van het behouden van de dam van het stuwmeer, maar het ontmantelen van de waterkrachtcentrale, is in strijd met de wetenschap en komt neer op het verlies van de meest effectieve veiligheidsgarantie op het gebied van technologie en dagelijks veiligheidsbeheer van de dam.
Ten tweede moeten regio's die de piek in elektriciteitskoolstof al hebben bereikt, hun kolenproductie opvoeren om het tekort op te vangen. De centrale overheid eist van regio's met de juiste omstandigheden dat zij het voortouw nemen bij het bereiken van de piek. Het volledig afschaffen van kleinschalige waterkrachtcentrales zal onvermijdelijk leiden tot een toename van het aanbod van kolen en elektriciteit in gebieden waar de omstandigheden voor natuurlijke hulpbronnen niet gunstig zijn. Anders ontstaat er een groot tekort en kunnen sommige plaatsen zelfs te kampen krijgen met elektriciteitstekorten.
De derde is het ernstig beschadigen van natuurlijke landschappen en wetlands en het verminderen van de mogelijkheden voor rampenpreventie en -mitigatie in bergachtige gebieden. Door de verwijdering van kleine waterkrachtcentrales zullen veel schilderachtige plekjes, wetlandparken, kuifibis en andere leefgebieden voor zeldzame vogels die afhankelijk waren van het reservoirgebied, verdwijnen. Zonder de energieverspilling van waterkrachtcentrales is het onmogelijk om de erosie en erosie van bergdalen door rivieren te verminderen, en geologische rampen zoals aardverschuivingen en modderstromen zullen ook toenemen.
Ten vierde kunnen leningen en ontmanteling van elektriciteitscentrales financiële risico's met zich meebrengen en de maatschappelijke stabiliteit aantasten. De ontmanteling van kleine waterkrachtcentrales zal een groot bedrag aan compensatiefondsen vergen, wat veel arme districten op staatsniveau, die net hun hoed hebben afgeworpen, met enorme schulden zal opzadelen. Als de compensatie niet op tijd wordt geregeld, zal dit leiden tot wanbetaling van leningen. Momenteel zijn er op sommige plaatsen sociale conflicten en incidenten met betrekking tot de bescherming van rechten.
Waterkracht is niet alleen een schone energiebron die door de internationale gemeenschap wordt erkend, maar heeft ook een regulerende en controlerende functie voor de watervoorziening die door geen enkel ander project kan worden vervangen. Ontwikkelde landen in Europa en de Verenigde Staten zijn nooit het tijdperk van "het slopen van dammen" ingegaan. Integendeel, juist omdat het niveau van waterkrachtontwikkeling en de opslagcapaciteit per hoofd van de bevolking veel hoger liggen dan in ons land. Bevorder de transformatie naar "100% hernieuwbare energie in 2050" met lage kosten en een hogere efficiëntie.
In de afgelopen tien jaar is het begrip van waterkracht bij veel mensen relatief laag gebleven door de misleidende "demonisering van waterkracht". Sommige grote waterkrachtprojecten die relevant zijn voor de nationale economie en het levensonderhoud van de bevolking, zijn geannuleerd of gestrand. Als gevolg hiervan bedraagt de huidige capaciteit voor waterbeheer in mijn land slechts een vijfde van het gemiddelde niveau van ontwikkelde landen, en verkeert de beschikbare hoeveelheid water per hoofd van de bevolking volgens internationale normen altijd in een staat van "extreem watertekort". Bovendien kampt het stroomgebied van de Jangtsekiang bijna elk jaar met ernstige overstromingsbeheersing en -bestrijding. Als de belemmering van de "demonisering van waterkracht" niet wordt weggenomen, zal het voor ons nog moeilijker worden om de "dubbele koolstof"-doelstelling te behalen vanwege het gebrek aan bijdrage van waterkracht.
Of het nu gaat om het handhaven van de nationale water- en voedselzekerheid, of om het nakomen van de plechtige toezegging van mijn land aan de internationale "dubbele koolstof"-doelstelling, de ontwikkeling van waterkracht kan niet langer worden uitgesteld. Het is absoluut noodzakelijk om de kleinschalige waterkrachtsector op te schonen en te hervormen, maar het mag niet overkill zijn en de algehele situatie beïnvloeden, en het kan niet over de hele linie worden gedaan, laat staan dat de verdere ontwikkeling van kleinschalige waterkrachtcentrales met een groot potentieel aan grondstoffen wordt stopgezet. Er is een dringende noodzaak om terug te keren naar wetenschappelijke rationaliteit, de maatschappelijke consensus te consolideren, omwegen en verkeerde paden te vermijden en onnodige maatschappelijke kosten te betalen.
Plaatsingstijd: 14-08-2021
