Հիդրոէլեկտրակայանը հանրապետության հյուսիսային մասում

Իմ տպավորությամբ հիդրոէլեկտրակայանները բավականին աչքի են ընկնում, քանի որ դրանց վեհությունը դժվարացնում է դրանց աննկատ մնալը։ Սակայն անսահման Մեծ Խինգանում և բերրի անտառներում դժվար է պատկերացնել, թե ինչպես կարող է վայրի անտառում թաքնված լինել խորհրդավորության զգացումով հիդրոէլեկտրակայան։ Հնարավոր է՝ իր յուրահատուկ և թաքնված գտնվելու վայրի շնորհիվ այս «Չինաստանի ամենահյուսիսային հիդրոէլեկտրակայանը» վաղուց հայտնի է եղել որպես լեգենդ։
Հումա շրջանից դեպի հարավ տանող 100 կմ ճանապարհին Մեծ Քինգանի անտառային տարածքի լեռնային անտառային տեսարաններն այնքան տարածված չեն։ Եղանակների փոփոխությունը աշնանը ոսկեգույն է դառնում, բայց ճանապարհին հիդրոէլեկտրակայանների ոչ մի հետք չկա։ Երբ մենք հասանք Կուանհե գյուղ, ուղեցույցով գտանք անհայտ հիդրոէլեկտրակայանի «տեսարժան վայրը»։
Չնայած նիշային լինելուն, Չինաստանի ամենահյուսիսային հիդրոէլեկտրակայանը, չնայած Թաոյուան ​​գագաթին գտնվելու պատճառով թաքնված էր Սինյան լեռան բերրի դաշտերում, մի ժամանակ սենսացիա էր իր հեռավորության և հանգստության շնորհիվ։
Եթե ​​ամեն ինչ պահանջում է բարենպաստ ժամանակ և տեղանք, ապա Թաոյուանֆենգի հիդրոէլեկտրակայանն արդեն օգտվել է տեղանքի առավելություններից: Ուհուա լեռան անընդհատ բարձր լեռների և Հեյլունցզյանի հայտնի վտակ Կուանհե գետի առատ ու արագ ջրային հոսքի օգնությամբ այն գտնվում է Չինաստանի և Ռուսաստանի միջև սահմանային գետից՝ Հեյլունցզյանից, 10 կիլոմետրից էլ պակաս հեռավորության վրա և նաև մոտ է աշխարհի ամենամեծ ծոցի՝ «Դուլիկոուի» ամենանեղ հատվածին, որը նույնպես 20 կիլոմետր հեռավորության վրա է: Թվացյալ անհայտ հիդրոէլեկտրակայանը թաքնված է լեռներում, բայց օգտագործում է շրջակա տարածքի բոլոր բնական առավելությունները:

Որպես հիդրոէլեկտրակայանների «հոգի», Կուանհե գետը ապահովում է ամենակարևոր էներգիան՝ ջուր փոխառելով էլեկտրաէներգիա արտադրելու համար: Որպես Հեյլունցզյանի հիմնական վտակ՝ Կուան գետը սկիզբ է առնում Հումա շրջանի գետային սահմանային լեռներում գտնվող 624.8 մետր բարձրության լեռնային տարածքից: Ջուրը հոսում է հյուսիսային Հումա շրջանով և Սանկա ավանով և թափվում Հեյլունցզյան Սանկա ավանից մեկ կիլոմետր հյուսիս: Կուանհե գետն ինքնին նույնպես ունի բազմաթիվ վտակներ, որոնց լայնությունը տատանվում է 5 մետրից մինչև 26 մետր՝ ջրի արագ հոսքի պատճառով՝ վայրկյանում միջին հոսքի արագությունը՝ 13.1 խորանարդ մետր, որը նախապայման է հիդրոէլեկտրակայանի կառուցման համար:
Ուհուա լեռան գագաթին, որտեղ գտնվում է հիդրոէլեկտրակայանը, կառուցվել է եզակի դիտակետ, որը նայում է ամբողջ ջրամբարի անծայրածիր տարածքին։
1991 թվականին այս մի փոքր խորհրդավոր Տաոյուանֆենգ հիդրոէլեկտրակայանի նախորդը շատ ժամանակակից անուն ուներ՝ Տուանջիե հիդրոէլեկտրակայան Հումա շրջանում: Հիդրոէլեկտրակայանների կառուցման սկզբում գաղափարն այն էր, որ կենտրոնանային էլեկտրաէներգիայի արտադրության վրա՝ միաժամանակ հաշվի առնելով ջրհեղեղների դեմ պայքարի, ձկնաբուծության և այլ խոշորածավալ ջրային պահպանության ու հիդրոէլեկտրակայանների նախագծերի համապարփակ օգտագործումը:
Ջրամբարի կառավարման ավազանի մակերեսը կազմում է 1062 քառակուսի կիլոմետր, ընդհանուր ջրամբարի ծավալը՝ 145 միլիոն խորանարդ մետր: Գլխավոր ամբարտակի կատարը ունի 229.20 մետր բարձրություն, ալիքային պատի կատարը՝ 230.40 մետր բարձրություն, գլխավոր ամբարտակի կատարը՝ 266 մետր երկարություն, օժանդակ ամբարտակի կատարը՝ 370 մետր երկարություն, իսկ էլեկտրակայանի տեղադրված հզորությունը կազմում է 3 X 3500 կիլովատտ: Ջրամբարի նախագծման ջրհեղեղի նորմը 200 տարին մեկ անգամ է:
Սակայն, 1992 թվականի դեկտեմբերի 18-ին շինարարության պաշտոնական մեկնարկից ի վեր, ֆինանսական խնդիրների պատճառով, շինարարության գործընթացում եղան մի քանի վերելքներ և վայրէջքներ: Վերջապես, 2002 թվականի հուլիսի 18-ին, տասը տարի անց, փորձնական շահագործումը և էլեկտրաէներգիայի արտադրությունը հաջողությամբ իրականացվեցին՝ լրացնելով Հյուսիսային Չինաստանի հիդրոէլեկտրակայանների բացակայության բացը: Մինչ օրս, բերրի Մեծ Խինգանում թաքնված այս հյուսիսային հիդրոէլեկտրակայանը «տիրել է» Չինաստանի ամենահյուսիսային հատվածին:
Քանի որ արդեն հարթ ցեմենտե ճանապարհի կառուցումն էր ընթանում, ոտնաձայները հեշտությամբ հասնում էին լեռան կեսին։ Բարձր լեռների կողմից թաքնված ամբարտակի բարձր հարթակը վերջապես բարձրացրեց խիտ անտառային ծածկույթի քողը և առանձնացավ նրանց առջև։ Շուրջը նայելով՝ նա անսպասելիորեն կանգնեց ամբարտակի վրա և շրջվեց։ Գետնի վրա ծառերի մեջ թաքնված էր գործարանային շենք, որը, կարծես, ցածրադիր վայրում էր, բայց համապատասխանում էր ամբարտակի ջրթափին։ Մնացած օժանդակ շենքերից կարելի է պատկերացնել այս վայրի հսկայական մասշտաբները։
Մոտենալով ամբարտակին, չնայած այն այնքան լավը չէ, որքան «Երեք կիրճերի Փինգհուից դուրս եկող բարձր կիրճը», դեռևս դժվար է թաքցնել դրա «Փինգհուից դուրս եկող բարձր լեռների» հիասքանչ տեսարանը։ Շրջակա Ուհուա լեռը վաղուց ծածկված է անտառի շերտերով՝ աշնանային քամու տակ փչող Բուդդայի տակ, որը լեռնաշղթան վերածում է տարբեր գույների։ Գույների այս գունագեղ բլոկները հայտնվում են տեսադաշտում և կիսվում են նաև ամբարտակի լայն ջրային մակերեսի հետ, թույլ տալով, որ այս գունագեղ աշնանային տեսարանները արտացոլվեն ջրի մակերեսին՝ ձևավորելով տեսարանի տեսողական ծալքավորում՝ ձգելով ջրի մակերեսի կատարյալ պատկեր։
Նախկին շինարարները լեռներ ու ճանապարհներ են փորել՝ ստեղծելով կատարյալ ալպյան լիճ՝ Հինգ ծաղիկների լեռան և ամբարտակի հետ միասին։ Չնայած այն արհեստական ​​էր, այն իսկապես նման էր բնական արարածի։ Ամբարտակի մոտ գտնվող լեռան մոտ դեռևս կարելի է տեսնել պեղումների հետքեր, իսկ դրա առջևի լիճն ունի նաև խաղաղ ջրերի մեծ ծոց, որը դեռևս հանգիստ «պառկած» է այստեղ՝ բնության կողմից պարգևված լայն գետի ջրի կուտակման շնորհիվ։
Այն ոչ միայն հարթ է և անխոչընդոտ, այլև այս մաքուր ջրային մակերեսի տակ ազատորեն լողում են բազմաթիվ ջրամբարի ձկներ: Որպես ջրի խնայողության «լավագույն գործընկեր», ջրամբարի ձկները կարող են ոչ միայն մաքրել ջրի աղբյուրը, այլև տեղացիներին ապահովել չափազանց համեղ թարմ ձկան մսով: Ամբարտակի կողքին գտնվող նեղ քարե աստիճանի երկայնքով տեղադրվել է ջրի մակարդակի բարձրությունը վերևից ներքև չափող սանդղակ, որը մի ժամանակ «նվիրված աշխատանքային անցուղի» էր ջրի մակարդակը չափելու համար: Այդ ժամանակ այն տեղացիների համար կարճ ճանապարհ դարձավ ձմռանը ջրամբարի սառցե մակերես իջնելու համար: Սառցե մակերեսին սառցե անցքեր փորելով՝ գլուխները դուրս ցցված ձկները կարող են կծել կարթը, ինչը ձմռանը այն դարձնում է հազվագյուտ «համեղ կծվածք»:
Ջրամբարի ամբարտակի երկայնքով զբոսնելիս ամբարտակը ստեղծում է լճի և դրա տեսարանի ապշեցուցիչ տեսողական կորություն։ Աշնանային տաք արևը այլևս ամառայինի պես շլացուցիչ ու պայծառ չէ՝ լճի վրա տաք նարնջագույն-դեղին երանգ հաղորդելով։ Թեթև քամու տակ մեղմ նարնջագույն ալիքները ստեղծում են մակերեսային ալիքներ։ Մի փոքր ալիքավոր ջրի մակերեսով հիանալիս պատահաբար հանդիպեցի մի յուրահատուկ դիտակետի դիմացի Ուհուա լեռան վրա, որը, մոտավորապես, լեռան գագաթն է, որտեղից բացվում է լավագույն տեսարանը։
Լեռան լանջի կեսին բացվեց մեկ այլ արահետ՝ լեռնային պարեկությունը շարունակելու համար: Ամառային փարթամ անտառների պատճառով կարմիր տաղավարը, որը նախկինում շատ աչքի էր ընկնում, այժմ ծածկված էր խիտ անտառով և դժվար էր գտնել: Տեղացիների ուղեկցությամբ հայտնաբերվեց «գաղտնի ազդանշան». լեռնային անտառում, որտեղ մենք փնտրում էինք մեր ճանապարհը, ալիքավոր կեղտոտ ճանապարհի ձախ կողմում կար մի մեծ խիտ եգիպտացորենի դաշտ: Հետևեք եգիպտացորենի դաշտերին և գտեք մի պարզ արահետ, որը սալարկված էր գաղտնի կարմիր աղյուսներով, որը տանում էր դեպի այս խորհրդավոր լեռան գագաթին գտնվող կարմիր տաղավարը:
Արագ մտեք տաղավար, և մի ակնթարթում բացվում է ջրամբարի հիասքանչ ծուխն ու անսահմանությունը՝ շրջապատված անվերջ բերրի դաշտերով և խիտ անտառներով: Փայտե սանդուղքով բարձրանալով տաղավարի երկրորդ հարկ՝ տեսարանը դառնում է ավելի լայն: Աշնանային արևի լույսը թափանցում է ջրի մակերես՝ ներկայացնելով կապույտի տարբեր երանգներ: Այն հանգիստ է և զարմանալի չէ, և ուղեկցվում է երկու կողմերից լեռներով ու անտառներով: Լճի մակերեսի վեհությունն ու շքեղությունը դժվար է մեկ ակնթարթում լիովին արտացոլել:
Հանկարծ մայր մտնող արևի տակ ջրի մեջ արծաթափայլ լույս հայտնվեց, և տեղացիները պատմեցին, որ ձկները տաք արևի տակ հավաքվել էին միասին՝ ակտիվորեն դուրս ցատկելով ջրից։ Արծաթափայլ լույսը պայծառ փայլում էր ձկան թեփուկների թարթման հետ, և լռության մեջ լսվում էր միայն երկու կողմերի ծառերի միջով փչող աշնանային քամու թույլ ձայնը։