Streszczenie
Energia wodna to metoda wytwarzania energii, która wykorzystuje energię potencjalną wody do przekształcania jej w energię elektryczną. Jej zasada polega na wykorzystaniu spadku poziomu wody (energii potencjalnej) do przepływu pod wpływem grawitacji (energii kinetycznej), np. odprowadzania wody z wysokich źródeł wody, takich jak rzeki lub zbiorniki wodne, do niższych poziomów. Płynąca woda napędza turbinę, która obraca się i napędza generator, aby generować energię elektryczną. Woda wysokiego poziomu pochodzi z ciepła słońca i odparowuje wodę niskiego poziomu, więc można ją uznać za pośrednio wykorzystującą energię słoneczną. Ze względu na dojrzałą technologię jest to obecnie najszerzej stosowana energia odnawialna w społeczeństwie ludzkim.
Zgodnie z definicją Międzynarodowej Komisji ds. Dużych Zapór (ICOLD) dużą zaporą jest każda zapora, której wysokość przekracza 15 metrów (od najniższego punktu fundamentu do szczytu zapory) lub zapora o wysokości od 10 do 15 metrów, która spełnia co najmniej jeden z następujących warunków:
Długość korony zapory nie może być mniejsza niż 500 metrów;
Pojemność zbiornika utworzonego przez zaporę nie może być mniejsza niż 1 milion metrów sześciennych;
⑶ Maksymalny przepływ wody powodziowej obsługiwany przez tamę nie może być mniejszy niż 2000 metrów sześciennych na sekundę;
Problem fundamentów zapór jest szczególnie trudny;
Konstrukcja tej tamy jest niezwykła.
Według raportu BP2021, w 2020 r. światowa energetyka wodna odpowiadała za 4296,8/26823,2=16,0% światowej produkcji energii, czyli mniej niż produkcja energii ze spalania węgla (35,1%) i produkcja energii z gazu (23,4%), co daje jej trzecie miejsce na świecie.
W 2020 r. najwięcej energii wodnej wytwarzano w Azji Wschodniej i na Pacyfiku, stanowiąc 1643/4370=37,6% całkowitej światowej produkcji energii.
Krajem o największej produkcji energii wodnej na świecie są Chiny, a następnie Brazylia, Stany Zjednoczone i Rosja. W 2020 r. produkcja energii wodnej w Chinach stanowiła 1322,0/7779,1=17,0% całkowitej produkcji energii elektrycznej w Chinach.
Chociaż Chiny zajmują pierwsze miejsce na świecie pod względem wytwarzania energii wodnej, nie zajmują wysokiej pozycji w strukturze wytwarzania energii w kraju. Kraje o najwyższym udziale wytwarzania energii wodnej w całkowitej produkcji energii elektrycznej w 2020 r. to Brazylia (396,8/620,1=64,0%) i Kanada (384,7/643,9=60,0%).
W 2020 r. generacja energii w Chinach była głównie zasilana węglem (stanowiącym 63,2%), a następnie energią wodną (stanowiącą 17,0%), stanowiącą 1322,0/4296,8=30,8% globalnej całkowitej produkcji energii wodnej. Chociaż Chiny zajmują pierwsze miejsce na świecie w produkcji energii wodnej, nie osiągnęły jeszcze swojego szczytu. Zgodnie z raportem World Energy Resources 2016 opublikowanym przez World Energy Council, 47% zasobów energii wodnej w Chinach jest nadal niezagospodarowanych.
Porównanie struktury energetycznej wśród 4 największych krajów produkujących energię wodną w 2020 r.
Z tabeli wynika, że energia wodna Chin stanowi 1322,0/4296,8=30,8% całkowitej światowej produkcji energii wodnej, co daje jej pierwsze miejsce na świecie. Jednak jej udział w całkowitej produkcji energii elektrycznej w Chinach (17%) jest tylko nieznacznie wyższy niż średnia światowa (16%).
Istnieją cztery formy wytwarzania energii wodnej: wytwarzanie energii wodnej za pomocą zapór, wytwarzanie energii wodnej ze zbiorników szczytowo-pompowych, wytwarzanie energii wodnej ze strumieni oraz wytwarzanie energii pływów.
Generowanie energii wodnej typu zapory
Energia wodna typu zapory, znana również jako energia wodna typu zbiornika. Zbiornik powstaje poprzez magazynowanie wody w nasypach, a jego maksymalna moc wyjściowa jest określana przez różnicę między objętością zbiornika, położeniem wylotu i wysokością powierzchni wody. Ta różnica wysokości nazywana jest ciśnieniem, znanym również jako ciśnienie lub wysokość, a energia potencjalna wody jest wprost proporcjonalna do ciśnienia.
W połowie lat 70. francuski inżynier Bernard Forest de Bélidor opublikował „Building Hydraulics”, w którym opisał prasy hydrauliczne o osi pionowej i poziomej. W 1771 r. Richard Arkwright połączył hydraulikę, konstrukcje szkieletowe i ciągłą produkcję, odgrywając ważną rolę w architekturze. Opracowanie systemu fabrycznego i przyjęcie nowoczesnych praktyk zatrudnienia. W latach 40. XIX wieku opracowano sieć hydroelektrowni, aby wytwarzać energię elektryczną i przesyłać ją do użytkowników końcowych. Pod koniec XIX wieku opracowano generatory, które obecnie można łączyć z systemami hydraulicznymi.
Pierwszym na świecie projektem hydroelektrycznym był Cragside Country Hotel w Northumberland w Anglii w 1878 r., wykorzystywany do celów oświetleniowych. Cztery lata później w Wisconsin w USA otwarto pierwszą prywatną elektrownię, a następnie uruchomiono setki elektrowni wodnych, aby zapewnić lokalne oświetlenie.
Shilongba Hydropower Station to pierwsza elektrownia wodna w Chinach, położona na rzece Tanglang na obrzeżach miasta Kunming w prowincji Junnan. Budowa rozpoczęła się w lipcu 1910 r. (rok Gengxu), a prąd został wygenerowany 28 maja 1912 r. Początkowa zainstalowana moc wynosiła 480 kW. 25 maja 2006 r. Shilongba Hydropower Station została zatwierdzona przez Radę Państwa jako część szóstej partii krajowych jednostek ochrony kluczowych zabytków kultury.
Według raportu REN21 z 2021 r. globalna zainstalowana moc hydroenergetyczna w 2020 r. wyniosła 1170 GW, przy czym w Chinach nastąpił wzrost o 12,6 GW, co stanowi 28% całkowitej światowej mocy i jest wynikiem wyższym niż w Brazylii (9%), Stanach Zjednoczonych (7%) i Kanadzie (9,0%).
Według statystyk BP z 2021 r. globalna produkcja energii wodnej wyniosła 4296,8 TWh, z czego 1322,0 TWh pochodziło z Chin, co stanowi 30,1% całkowitej światowej produkcji.
Hydroelektryczna produkcja energii jest jednym z głównych źródeł światowej produkcji energii elektrycznej i wiodącym źródłem energii do wytwarzania energii odnawialnej. Według statystyk BP z 2021 r. globalna produkcja energii elektrycznej w 2020 r. wyniosła 26823,2 TWh, z czego produkcja energii wodnej wyniosła 4222,2 TWh, co stanowi 4222,2/26823,2=15,7% globalnej całkowitej produkcji energii elektrycznej.
Dane te pochodzą z Międzynarodowej Komisji ds. Zapór (ICOLD). Według rejestracji z kwietnia 2020 r. na świecie jest obecnie 58 713 zapór, przy czym na Chiny przypada 23 841/58 713=40,6% globalnej liczby.
Według statystyk BP z 2021 r., w 2020 r. energia wodna w Chinach odpowiadała za 1322,0/2236,7=59% chińskiej energii odnawialnej, co daje jej dominującą pozycję w wytwarzaniu energii ze źródeł odnawialnych.
Według Międzynarodowego Stowarzyszenia Hydroenergii (iha) [Raport o stanie energetyki wodnej w 2021 r.], w 2020 r. całkowita produkcja energii wodnej na świecie osiągnie 4370 TWh, z czego największą produkcję energii wodnej będą miały Chiny (31% globalnej produkcji), Brazylia (9,4%), Kanada (8,8%), Stany Zjednoczone (6,7%), Rosja (4,5%), Indie (3,5%), Norwegia (3,2%), Turcja (1,8%), Japonia (2,0%), Francja (1,5%) itd.
W 2020 r. regionem o największej produkcji energii wodnej na świecie była Azja Wschodnia i Pacyfik, na którą przypadało 1643/4370=37,6% całkowitej światowej produkcji; wśród nich na szczególną uwagę zasługują Chiny, na które przypada 31% całkowitej światowej produkcji, co daje 1355,20/1643=82,5% w tym regionie.
Ilość wytwarzanej energii wodnej jest proporcjonalna do całkowitej zainstalowanej mocy i zainstalowanej mocy magazynów szczytowo-pompowych. Chiny mają największą na świecie moc wytwórczą energii wodnej, a oczywiście ich zainstalowana moc i moc magazynów szczytowo-pompowych również zajmują pierwsze miejsce na świecie. Według raportu International Hydroelectric Association (iha) 2021 Hydroelectric Power Status Report, zainstalowana moc hydroenergetyczna Chin (w tym magazynów szczytowo-pompowych) osiągnęła 370160 MW w 2020 r., co stanowi 370160/1330106=27,8% całkowitej światowej mocy, zajmując pierwsze miejsce na świecie.
Three Gorges Hydropower Station, największa na świecie elektrownia wodna, ma największą moc generowania energii wodnej w Chinach. Three Gorges Hydropower Station wykorzystuje 32 turbiny Francisa, każda o mocy 700 MW, i dwie turbiny o mocy 50 MW, o mocy zainstalowanej 22500 MW i wysokości zapory 181 m. Moc generowania energii w 2020 r. wyniesie 111,8 TWh, a koszt budowy wyniesie 203 miliardy jenów. Zostanie ukończona w 2008 r.
Cztery światowej klasy elektrownie wodne zostały zbudowane w sekcji rzeki Jangcy Jinsha w Syczuanie: Xiangjiaba, Xiluodu, Baihetan i Wudongde. Całkowita zainstalowana moc tych czterech elektrowni wodnych wynosi 46508 MW, co stanowi 46508/22500=2,07 razy więcej niż zainstalowana moc elektrowni wodnej Three Gorges wynosząca 22500 MW. Jej roczna produkcja energii wynosi 185,05/101,6=1,82 razy. Baihetan jest drugą co do wielkości elektrownią wodną w Chinach po elektrowni wodnej Three Gorges.
Obecnie elektrownia wodna Three Gorges Hydropower Station w Chinach jest największą elektrownią na świecie. Wśród 12 największych elektrowni wodnych na świecie Chiny zajmują sześć miejsc. Zapora Itaipu, która od dawna zajmuje drugie miejsce na świecie, została zepchnięta na trzecie miejsce przez zaporę Baihetan w Chinach.
Największa na świecie konwencjonalna elektrownia wodna w 2021 r.
Na świecie jest 198 elektrowni wodnych o zainstalowanej mocy ponad 1000 MW, z czego 60 przypada na Chiny, co stanowi 60/198=30% światowej mocy całkowitej. Następne są Brazylia, Kanada i Rosja.
Na świecie jest 198 elektrowni wodnych o zainstalowanej mocy ponad 1000 MW, z czego 60 przypada na Chiny, co stanowi 60/198=30% światowej mocy całkowitej. Następne są Brazylia, Kanada i Rosja.
W Chinach działa 60 elektrowni wodnych o mocy zainstalowanej ponad 1000 MW, z czego 30 znajduje się w dorzeczu rzeki Jangcy, co stanowi połowę chińskich elektrowni wodnych o mocy zainstalowanej ponad 1000 MW.
W Chinach uruchomiono elektrownie wodne o mocy zainstalowanej ponad 1000 MW
Płynąc w górę rzeki od tamy Gezhouba i przecinając dopływy Jangcy przez Tamę Trzech Przełomów, powstaje główna siła przesyłu energii w Chinach z zachodu na wschód, a także największa na świecie elektrownia kaskadowa: na głównym nurcie rzeki Jangcy znajduje się około 90 elektrowni wodnych, w tym Tama Gezhouba i Trzy Przełomy, 10 na rzece Wujiang, 16 na rzece Jialing, 17 na rzece Minjiang, 25 na rzece Dadu, 21 na rzece Yalong, 27 na rzece Jinsha i 5 na rzece Muli.
Tadżykistan ma najwyższą na świecie naturalną zaporę, zaporę Usoi, o wysokości 567 m, która jest o 262 m wyższa od istniejącej najwyższej sztucznej zapory, zapory Jinping Level 1. Zapora Usoi została utworzona 18 lutego 1911 r., gdy w Sarez miało miejsce trzęsienie ziemi o magnitudzie 7,4, a naturalna zapora osuwiskowa wzdłuż rzeki Murgab zablokowała przepływ rzeki. Spowodowało to duże osuwiska, zablokowało rzekę Murgab i utworzyło najwyższą na świecie zaporę, zaporę Usoi, tworząc jezioro Sares. Niestety, nie ma żadnych doniesień o wytwarzaniu energii wodnej.
W 2020 r. na świecie było 251 zapór o najwyższej wysokości przekraczającej 135 m. Najwyższą zaporą jest obecnie zapora Jinping-I, zapora łukowa o wysokości 305 m. Następna jest zapora Nurek na rzece Wachsz w Tadżykistanie o długości 300 m.
Najwyższa tama na świecie w 2021 r.
Obecnie najwyższa tama na świecie, tama Jinping-I w Chinach, ma wysokość 305 metrów, ale trzy tamy w budowie przygotowują się, aby ją przewyższyć. Trwająca budowa tamy Rogun stanie się najwyższą tamą na świecie, położoną na rzece Wachsz w południowym Tadżykistanie. Tama ma 335 m wysokości, a jej budowa rozpoczęła się w 1976 roku. Szacuje się, że zostanie oddana do użytku w latach 2019–2029, przy koszcie budowy wynoszącym 2–5 miliardów dolarów amerykańskich, zainstalowanej mocy 600–3600 MW i rocznej produkcji energii 17 TWh.
Drugą jest budowana tama Bakhtiari na rzece Bakhtiari w Iranie, o wysokości 325 m i mocy 1500 MW. Koszt projektu wynosi 2 miliardy dolarów amerykańskich, a roczna produkcja energii wynosi 3 TWh. Trzecią co do wielkości tamą na rzece Dadu w Chinach jest tama Shuangjiangkou o wysokości 312 m.
Budowana jest tama o długości ponad 305 metrów
Najwyższą zaporą grawitacyjną na świecie w 2020 roku była zapora Grande Dixence w Szwajcarii, o wysokości 285 m.
Największą tamą na świecie o największej pojemności magazynowej wody jest tama Kariba na rzece Zambezi w Zimbabwe i Zambezi. Została zbudowana w 1959 r. i ma pojemność magazynową 180,6 km3, a następnie tama Bratsk na rzece Angara w Rosji i tama Akosombo na jeziorze Kanawalt o pojemności magazynowej 169 km3.
Największy zbiornik wodny na świecie
Zapora Trzech Przełomów, położona na głównym nurcie rzeki Jangcy, ma największą pojemność magazynowania wody w Chinach. Została ukończona w 2008 r. i ma pojemność magazynowania wody 39,3 km3, co daje jej 27. miejsce na świecie.
Największy zbiornik wodny w Chinach
Największą tamą na świecie jest Tarbela Dam w Pakistanie. Została zbudowana w 1976 roku i ma konstrukcję o wysokości 143 metrów. Tama ma objętość 153 milionów metrów sześciennych i zainstalowaną moc 3478 MW.
Największym obiektem zapory w Chinach jest Zapora Trzech Przełomów, ukończona w 2008 roku. Konstrukcja ma 181 metrów wysokości, objętość zapory wynosi 27,4 miliona metrów sześciennych, a zainstalowana moc wynosi 22500 MW. Zajmuje 21. miejsce na świecie.
Największa na świecie zapora wodna
Dorzecze rzeki Kongo składa się głównie z Demokratycznej Republiki Konga. Demokratyczna Republika Konga może rozwinąć krajową zainstalowaną moc 120 milionów kilowatów (120000 MW) i roczną produkcję energii 774 miliardów kilowatogodzin (774 TWh). Zaczynając od Kinszasy na wysokości 270 metrów i docierając do odcinka Matadi, koryto rzeki jest wąskie, ze stromymi brzegami i burzliwym przepływem wody. Maksymalna głębokość wynosi 150 metrów, ze spadkiem około 280 metrów. Przepływ wody zmienia się regularnie, co jest niezwykle korzystne dla rozwoju energetyki wodnej. Zaplanowano trzy poziomy dużych elektrowni wodnych, przy czym pierwszym poziomem jest zapora Pioka, położona na granicy Demokratycznej Republiki Konga i Republiki Konga; Drugi poziom zapory Grand Inga i trzeci poziom zapory Matadi znajdują się w Demokratycznej Republice Konga. Elektrownia wodna Pioka wykorzystuje 80 metrów wysokości słupa wody i planuje zainstalować 30 jednostek o łącznej mocy 22 milionów kilowatów i rocznej produkcji energii 177 miliardów kilowatogodzin, przy czym Demokratyczna Republika Konga i Republika Konga otrzymają połowę. Elektrownia wodna Matadi wykorzystuje 50 metrów wysokości słupa wody i planuje zainstalować 36 jednostek o łącznej mocy 12 milionów kilowatów i rocznej produkcji energii 87 miliardów kilowatogodzin. Odcinek bystrzy Yingjia, ze spadkiem 100 metrów na odcinku 25 kilometrów, jest odcinkiem rzeki o najbardziej skoncentrowanych zasobach energii wodnej na świecie.
Na świecie jest więcej elektrowni wodnych niż Zapora Trzech Przełomów, których jeszcze nie ukończono
Rzeka Yarlung Zangbo jest najdłuższą rzeką płaskowyżową w Chinach, położoną w Tybetańskim Regionie Autonomicznym i jedną z najwyższych rzek na świecie. Teoretycznie po ukończeniu budowy elektrowni wodnej Yarlung Zangbo River zainstalowana moc osiągnie 50000 MW, a generacja energii będzie trzy razy większa niż w przypadku Tamy Trzech Przełomów (98,8 TWh), osiągając 300 TWh, która będzie największą elektrownią na świecie.
Rzeka Yarlung Zangbo jest najdłuższą rzeką płaskowyżową w Chinach, położoną w Tybetańskim Regionie Autonomicznym i jedną z najwyższych rzek na świecie. Teoretycznie po ukończeniu budowy elektrowni wodnej Yarlung Zangbo River zainstalowana moc osiągnie 50000 MW, a generacja energii będzie trzy razy większa niż w przypadku Tamy Trzech Przełomów (98,8 TWh), osiągając 300 TWh, która będzie największą elektrownią na świecie.
Rzeka Yarlung Zangbo została przemianowana na „Brahmaputra River” po wypłynięciu z terytorium Luoyu i wpłynięciu do Indii. Po przepłynięciu przez Bangladesz została przemianowana na „Jamuna River”. Po połączeniu się z Gangesem na swoim terytorium, wpłynęła do Zatoki Bengalskiej na Oceanie Indyjskim. Całkowita długość wynosi 2104 kilometry, z długością rzeki wynoszącą 2057 kilometrów w Tybecie, całkowitym spadkiem 5435 metrów i średnim nachyleniem plasującym się na pierwszym miejscu wśród głównych rzek w Chinach. Basen jest wydłużony w kierunku wschód-zachód, z maksymalną długością ponad 1450 kilometrów ze wschodu na zachód i maksymalną szerokością 290 kilometrów z północy na południe. Średnia wysokość wynosi około 4500 metrów. Teren jest wysoki na zachodzie i niski na wschodzie, z najniższym na południowym wschodzie. Całkowita powierzchnia dorzecza wynosi 240480 kilometrów kwadratowych, co stanowi 20% całkowitej powierzchni wszystkich dorzeczy w Tybecie i około 40,8% całkowitej powierzchni systemu rzecznego odpływowego w Tybecie, co daje mu piąte miejsce wśród wszystkich dorzeczy w Chinach.
Według danych z 2019 r. krajami o najwyższym zużyciu energii elektrycznej na osobę na świecie są Islandia (51699 kWh/osoba) i Norwegia (23210 kWh/osoba). Islandia opiera się na wytwarzaniu energii geotermalnej i hydroelektrycznej; Norwegia opiera się na energii wodnej, która odpowiada za 97% struktury produkcji energii elektrycznej w Norwegii.
Struktura energetyczna krajów śródlądowych Nepalu i Bhutanu, które są blisko Tybetu w Chinach, nie opiera się na paliwach kopalnych, ale raczej na ich bogatych zasobach hydraulicznych. Energia wodna jest nie tylko wykorzystywana w kraju, ale również eksportowana.
Generowanie energii wodnej z elektrowni szczytowo-pompowych
Energia wodna ze szczytowo-pompowego magazynowania to metoda magazynowania energii, a nie metoda produkcji energii elektrycznej. Gdy zapotrzebowanie na energię elektryczną jest niskie, nadwyżka mocy produkcyjnej energii elektrycznej nadal generuje energię elektryczną, napędzając pompę elektryczną do pompowania wody do wysokiego poziomu w celu magazynowania. Gdy zapotrzebowanie na energię elektryczną jest wysokie, wysoki poziom wody jest wykorzystywany do wytwarzania energii. Ta metoda może poprawić wskaźnik wykorzystania agregatów prądotwórczych i jest bardzo ważna w biznesie.
Magazynowanie szczytowo-pompowe jest ważnym elementem nowoczesnych i przyszłych systemów czystej energii. Znaczny wzrost odnawialnych źródeł energii, takich jak energia wiatrowa i słoneczna, w połączeniu z zastępowaniem przez nie tradycyjnych generatorów, wywarł rosnącą presję na sieć energetyczną i podkreślił konieczność magazynowania szczytowo-pompowego „baterii wodnych”.
Ilość wytwarzanej energii wodnej jest wprost proporcjonalna do zainstalowanej mocy magazynów szczytowo-pompowych i jest związana z ilością magazynów szczytowo-pompowych. W 2020 r. na całym świecie działało 68 takich magazynów, a 42 były w budowie.
Produkcja energii wodnej w Chinach zajmuje pierwsze miejsce na świecie, dlatego liczba działających i budowanych elektrowni szczytowo-pompowych zajmuje pierwsze miejsce na świecie. Następne są Japonia i Stany Zjednoczone.
Największą na świecie elektrownią szczytowo-pompową jest Bath County Pumped Storage Station w Stanach Zjednoczonych, o mocy zainstalowanej 3003 MW.
Największą elektrownią szczytowo-pompową w Chinach jest elektrownia szczytowo-pompowa Huishou o mocy zainstalowanej 2448 MW.
Drugą co do wielkości elektrownią szczytowo-pompową w Chinach jest elektrownia szczytowo-pompowa Guangdong o mocy zainstalowanej 2400 MW.
Chińskie elektrownie szczytowo-pompowe w budowie zajmują pierwsze miejsce na świecie. Istnieją trzy elektrownie o zainstalowanej mocy ponad 1000 MW: Fengning Pumped Storage Power Station (3600 MW, ukończona w latach 2019–2021), Jixi Pumped Storage Power Station (1800 MW, ukończona w 2018 r.) i Huanggou Pumped Storage Power Station (1200 MW, ukończona w 2019 r.).
Najwyżej położoną na świecie elektrownią szczytowo-pompową jest elektrownia wodna Yamdrok, położona w Tybecie (Chiny), na wysokości 4441 metrów.
Generowanie energii elektrycznej z elektrowni wodnych
Energia wodna z przepływu rzeki (ROR), znana również jako energia wodna z odpływu, jest formą energii wodnej, która opiera się na energii wodnej, ale wymaga jedynie niewielkiej ilości wody lub nie wymaga magazynowania dużych ilości wody do wytwarzania energii. Energia wodna z przepływu rzeki prawie w całości nie wymaga magazynowania wody lub wymaga jedynie budowy bardzo małych obiektów do magazynowania wody. Podczas budowy małych obiektów do magazynowania wody, te obiekty do magazynowania wody nazywane są basenami regulacyjnymi lub basenami wstępnymi. Ze względu na brak dużych obiektów do magazynowania wody, wytwarzanie energii strumieniowej jest bardzo wrażliwe na sezonowe zmiany objętości wody w źródle wody. Dlatego elektrownie strumieniowe są zwykle definiowane jako przerywane źródła energii. Jeśli w elektrowni strumieniowej zostanie zbudowany basen regulacyjny, który może regulować przepływ wody w dowolnym momencie, może być on używany jako elektrownia szczytowo-wyrównawcza lub elektrownia obciążenia podstawowego.
Największą elektrownią wodną na świecie w Syczuanie jest tama Jirau na rzece Madera w Brazylii. Tama ma 63 m wysokości, 1500 m długości i 3075 MW zainstalowanej mocy. Została ukończona w 2016 r.
Trzecią co do wielkości elektrownią wodną na świecie jest Chief Joseph Dam na rzece Kolumbia w Stanach Zjednoczonych, o wysokości 72 metrów, długości 1817 metrów, zainstalowanej mocy 2620 MW i rocznej produkcji energii 9780 GWh. Została ukończona w 1979 roku.
Największą elektrownią wodną w stylu syczuańskim w Chinach jest tama Tianshengqiao II, położona na rzece Nanpan. Tama ma wysokość 58,7 m, długość 471 m, objętość 4800000 m3 i zainstalowaną moc 1320 MW. Została ukończona w 1997 r.
Generowanie energii pływowej
Energia pływów morskich jest generowana przez wzrost i spadek poziomu wody oceanicznej spowodowany przypływami i odpływami. Zazwyczaj zbiorniki wodne buduje się w celu wytwarzania energii elektrycznej, ale istnieją również bezpośrednie zastosowania przepływu wody pływowej do wytwarzania energii elektrycznej. Na świecie nie ma wielu miejsc nadających się do wytwarzania energii pływowej, a w Wielkiej Brytanii jest osiem miejsc, które według szacunków mają potencjał zaspokojenia 20% zapotrzebowania kraju na energię elektryczną.
Pierwszą na świecie elektrownią pływową była elektrownia pływowa Lance, zlokalizowana w Lance we Francji. Budowano ją w latach 1960–1966 przez 6 lat. Zainstalowana moc wynosi 240 MW.
Największą na świecie elektrownią pływową jest elektrownia pływowa Sihwa Lake Tidal Power Station w Korei Południowej, o mocy zainstalowanej 254 MW, którą ukończono w 2011 roku.
Pierwszą elektrownią pływową w Ameryce Północnej jest Annapolis Royal Generating Station, która znajduje się w Royal, Annapolis, Nowa Szkocja, Kanada, przy wejściu do Zatoki Fundy. Zainstalowana moc wynosi 20 MW i została ukończona w 1984 roku.
Największą elektrownią pływową w Chinach jest Jiangxia Tidal Power Station, która znajduje się na południu Hangzhou, z zainstalowaną mocą zaledwie 4,1 MW i 6 zestawami. Rozpoczęła działalność w 1985 roku.
Pierwszy generator prądu pływowego w ramach projektu demonstracyjnego North American Rock Tidal Power Demonstration Project zainstalowano na wyspie Vancouver w Kanadzie we wrześniu 2006 r.
Obecnie w zatoce Pentland Firth w północnej Szkocji powstaje największy na świecie projekt wykorzystujący energię pływów – MeyGen (projekt energii pływowej MeyGen). Jego zainstalowana moc wynosi 398 MW, a zakończenie budowy planowane jest na 2021 rok.
Gujarat, Indie planuje budowę pierwszej komercyjnej elektrowni pływowej w Azji Południowej. Elektrownia o mocy zainstalowanej 50 MW została zainstalowana w Zatoce Kutch na zachodnim wybrzeżu Indii, a budowa rozpoczęła się na początku 2012 r.
Planowany projekt elektrowni pływowej Penzhin na półwyspie Kamczatka w Rosji ma zainstalowaną moc 87100 MW i roczną moc generowania energii 200 TWh, co czyni ją największą na świecie elektrownią pływową. Po ukończeniu elektrownia pływowa Pinrenna Bay będzie miała czterokrotnie większą moc zainstalowaną niż obecna elektrownia Three Gorges.
Czas publikacji: 25-05-2023
