Sinds het begin van de 21e eeuw is duurzame ontwikkeling een zeer belangrijk thema voor landen over de hele wereld. Wetenschappers hebben zich ook hard gemaakt om te onderzoeken hoe we natuurlijke hulpbronnen verstandig en efficiënt kunnen benutten ten behoeve van de mensheid.
Zo hebben windenergie en andere technologieën geleidelijk de traditionele thermische energieopwekking vervangen.
Dus, tot welk stadium heeft de Chinese waterkrachttechnologie zich nu ontwikkeld? Wat is het wereldwijde niveau? Wat is de betekenis van waterkracht? Veel mensen begrijpen het misschien niet. Dit is slechts het gebruik van natuurlijke hulpbronnen. Kan het echt zo'n grote impact hebben? Om dit punt te bespreken, moeten we beginnen bij de oorsprong van waterkracht.
De oorsprong van waterkracht
Sterker nog, zolang je de geschiedenis van de menselijke ontwikkeling goed begrijpt, zul je begrijpen dat alle menselijke ontwikkeling tot nu toe draaide om grondstoffen. Vooral tijdens de Eerste en Tweede Industriële Revolutie versnelde de opkomst van steenkool- en oliebronnen het proces van menselijke ontwikkeling aanzienlijk.
Hoewel deze twee hulpbronnen van grote waarde zijn voor de menselijke samenleving, hebben ze helaas ook veel nadelen. Naast hun niet-hernieuwbare eigenschappen is de impact op het milieu altijd een belangrijk probleem geweest voor onderzoek naar menselijke ontwikkeling. Geconfronteerd met deze situatie onderzoeken wetenschappers meer wetenschappelijke en effectieve methoden, terwijl ze proberen te achterhalen of er nieuwe energiebronnen zijn die deze twee hulpbronnen kunnen vervangen.
Bovendien geloven wetenschappers, met het verstrijken van de tijd en de ontwikkeling ervan, ook dat energie door mensen kan worden gebruikt met behulp van fysieke en chemische methoden. Kan energie ook worden gebruikt? Tegen deze achtergrond zijn waterkracht, windenergie, geothermische energie en zonne-energie in het gezichtsveld van de mens gekomen.
Vergeleken met andere natuurlijke hulpbronnen gaat de ontwikkeling van waterkracht eigenlijk veel verder terug. Neem bijvoorbeeld de waterradaandrijving, die meerdere keren in onze Chinese historische traditie is verschenen. De opkomst van dit apparaat is in feite een manifestatie van het actieve gebruik van waterbronnen door de mens. Door de kracht van water te benutten, kunnen mensen deze energie omzetten in andere aspecten.
Later, in de jaren 30, verschenen handbediende elektromagnetische machines officieel in het gezichtsveld van de mens en begonnen wetenschappers na te denken over hoe ze elektromagnetische machines normaal konden laten werken zonder menselijke hulp. Destijds waren wetenschappers echter niet in staat de kinetische energie van water te verbinden met de kinetische energie die elektromagnetische machines nodig hebben, wat de komst van waterkracht ook lange tijd vertraagde.
Tot 1878, toen een Brit genaamd William Armstrong, met zijn professionele kennis en rijkdom, eindelijk de eerste waterkrachtcentrale voor huishoudelijk gebruik in zijn eigen huis ontwikkelde. Met deze machine verlichtte William als een genie de verlichting van zijn huis.
Later begonnen steeds meer mensen waterkracht en waterbronnen te gebruiken als energiebron om mensen te helpen elektriciteit op te wekken en elektrische energie om te zetten in mechanische kinetische energie, wat ook lange tijd het hoofdthema van de maatschappelijke ontwikkeling is geweest. Tegenwoordig is waterkracht een van de meest gebruikte methoden voor natuurlijke energieopwekking ter wereld. Vergeleken met alle andere methoden voor energieopwekking is de elektriciteit die waterkracht levert verbluffend.
De ontwikkeling en huidige situatie van waterkracht in China
Terugkerend naar ons land, verscheen waterkracht eigenlijk pas heel laat. Al in 1882 vestigde Edison op eigen initiatief 's werelds eerste commerciële waterkrachtcentrale, en de eerste Chinese waterkrachtcentrale werd pas in 1912 gerealiseerd. Belangrijker nog, de Shilongba-waterkrachtcentrale werd destijds in Kunming, Yunnan, gebouwd, volledig met behulp van Duitse technologie, terwijl China alleen mankracht ter ondersteuning stuurde.
Hoewel China daarna ook inspanningen leverde om verschillende waterkrachtcentrales in het land te bouwen, bleef het hoofddoel commerciële ontwikkeling. Bovendien konden waterkrachttechnologie en mechanische apparatuur, vanwege de toenmalige binnenlandse situatie, alleen uit het buitenland worden geïmporteerd, wat er ook toe leidde dat de Chinese waterkrachtsector altijd achterbleef bij sommige ontwikkelde landen in de wereld.
Gelukkig hechtte het land bij de oprichting van Nieuw-China in 1949 veel belang aan waterkracht. Vooral in vergelijking met andere landen beschikt China over een enorm grondgebied en unieke waterkrachtbronnen, wat ongetwijfeld een natuurlijk voordeel is bij de ontwikkeling van waterkracht.
U moet weten dat niet alle rivieren de energiebron kunnen zijn voor waterkrachtcentrales. Als er geen enorme waterdruppels zouden zijn om te helpen, zou het nodig zijn om kunstmatig waterdruppels in de rivierbedding te creëren. Maar op deze manier zal het niet alleen veel mankracht en materiaal kosten, maar zal het uiteindelijke effect van waterkrachtcentrales ook aanzienlijk worden verminderd.
Maar ons land is anders. China heeft de Yangtze-rivier, de Gele Rivier, de Lancang-rivier en de Nu-rivier, met ongeëvenaarde verschillen tussen landen wereldwijd. Daarom hoeven we bij de bouw van een waterkrachtcentrale alleen een geschikt gebied te selecteren en bepaalde aanpassingen te doen.
In de periode van de jaren 50 tot en met de jaren 60 was het hoofddoel van de waterkrachtcentrales in China de bouw van nieuwe waterkrachtcentrales, gebaseerd op het onderhoud en de renovatie van bestaande centrales. Tussen de jaren 60 en 70, met de volwassenheid van de waterkrachtsector, begon China te proberen zelfstandig meer waterkrachtcentrales te bouwen en een reeks rivieren verder te ontwikkelen.
Na de hervorming en openstelling zal het land opnieuw meer investeren in waterkracht. Vergeleken met eerdere waterkrachtcentrales is China begonnen met de bouw van grootschalige waterkrachtcentrales met een grotere opwekkingscapaciteit en een betere dienstverlening aan de bevolking. In de jaren negentig begon de bouw van de Drieklovendam officieel, en het duurde 15 jaar voordat het de grootste waterkrachtcentrale ter wereld werd. Dit is de beste manifestatie van China's infrastructuur en sterke nationale kracht.
De bouw van de Drieklovendam bewijst dat de Chinese waterkrachttechnologie ongetwijfeld toonaangevend is in de wereld. Zonder de Drieklovendam mee te rekenen, is Chinese waterkracht goed voor 41% van de wereldwijde waterkrachtproductie. Van de vele gerelateerde hydraulische technologieën hebben Chinese wetenschappers de moeilijkste problemen overwonnen.
Bovendien is het bij het benutten van energiebronnen voldoende om de uitmuntendheid van de Chinese waterkrachtindustrie aan te tonen. Gegevens tonen aan dat de kans op en de duur van stroomuitval in China veel kleiner zijn dan in enig ander land ter wereld. De belangrijkste reden hiervoor is de integriteit en kracht van de Chinese waterkrachtinfrastructuur.
Het belang van waterkracht
Ik geloof dat iedereen de hulp die waterkracht mensen biedt, ten volle begrijpt. Stel bijvoorbeeld dat de waterkrachtcentrales wereldwijd op dit moment verdwijnen, dan zal meer dan de helft van de regio's in de wereld helemaal geen elektriciteit meer hebben.
Veel mensen kunnen echter nog steeds niet begrijpen dat, hoewel waterkracht van grote waarde is voor de mensheid, het echt nodig is om waterkracht te blijven ontwikkelen. Neem bijvoorbeeld de krankzinnige bouw van een waterkrachtcentrale in Lop Nur. Door de voortdurende sluiting zijn sommige rivieren opgedroogd en verdwenen.
De belangrijkste reden voor het verdwijnen van de rivieren rond Lop Nur is het overmatig gebruik van waterbronnen door mensen in de afgelopen eeuw, wat niets te maken heeft met waterkracht zelf. Het belang van waterkracht komt niet alleen tot uiting in het leveren van voldoende elektriciteit voor de mensheid. Net als landbouwirrigatie, overstromingsbeheersing en -opslag, en scheepvaart, zijn ze allemaal afhankelijk van waterbouwkunde.
Stel je voor dat zonder de hulp van de Drieklovendam en de gecentraliseerde integratie van waterbronnen de omliggende landbouw zich nog steeds in een primitieve en inefficiënte staat zou ontwikkelen. Vergeleken met de huidige landbouwontwikkeling zullen de waterbronnen in de buurt van de Drieklovendam "verspild" worden.
Ook op het gebied van overstromingsbeheersing en -opslag heeft de Drieklovendam de bevolking veel geholpen. Zolang de Drieklovendam niet beweegt, hoeven de omwonenden zich geen zorgen te maken over overstromingen. U kunt genieten van voldoende elektriciteit en een overvloed aan water, terwijl u tegelijkertijd de gemoedsrust van de bewoners waarborgt.
Waterkracht zelf is het rationele gebruik van waterbronnen. Als een van de hernieuwbare bronnen in de natuur is het ook een van de meest efficiënte energiebronnen voor menselijk gebruik. Het zal de menselijke verbeelding zeker overtreffen.
De toekomst van hernieuwbare energie
Naarmate de nadelen van olie- en steenkoolbronnen steeds duidelijker worden, is het gebruik van natuurlijke hulpbronnen het belangrijkste ontwikkelingsthema van het huidige tijdperk geworden. Vooral de voormalige fossiele-brandstofcentrale, die weliswaar veel materiaal verbruikt om minder energie te produceren, zal onvermijdelijk ernstige milieuvervuiling veroorzaken, wat de fossiele-brandstofcentrales eveneens van het historische toneel heeft doen verdwijnen.
In deze situatie zijn nieuwe methoden voor energieopwekking, zoals windenergie en geothermische energie, die vergelijkbaar zijn met waterkracht, al lange tijd de belangrijkste onderzoeksrichtingen voor landen over de hele wereld. Elk land kijkt uit naar de enorme hulp die duurzame, hernieuwbare energiebronnen de mensheid kunnen bieden.
Gebaseerd op de huidige situatie staat waterkracht echter nog steeds op de eerste plaats onder de hernieuwbare energiebronnen. Enerzijds komt dit door de onvolwassenheid van de technologie voor energieopwekking, zoals windenergie, en de relatief lage benuttingsgraad van de bronnen; anderzijds hoeft waterkracht alleen maar af te nemen en zal het niet worden beïnvloed door al te veel oncontroleerbare natuurlijke omgevingen.
De weg naar een duurzame ontwikkeling van hernieuwbare energie is daarom lang en moeizaam, en mensen moeten nog steeds voldoende geduld hebben om hiermee om te gaan. Alleen op deze manier kan de voorheen beschadigde natuurlijke omgeving geleidelijk worden hersteld.
Terugkijkend op de hele geschiedenis van de menselijke ontwikkeling, heeft het gebruik van hulpbronnen de mensheid een hulp gebracht die de verbeelding van mensen absoluut te boven gaat. Misschien hebben we in het verleden veel fouten gemaakt en veel schade aan de natuur toegebracht, maar vandaag de dag verandert dit allemaal geleidelijk, en de ontwikkelingsperspectieven van hernieuwbare energie zijn absoluut rooskleurig.
Belangrijker nog is dat naarmate steeds meer technologische uitdagingen worden overwonnen, de benutting van hulpbronnen door mensen geleidelijk verbetert. Neem bijvoorbeeld windenergie: er wordt aangenomen dat veel mensen al vele modellen windturbines hebben gebouwd met verschillende materialen, maar weinigen weten dat windenergie in de toekomst mogelijk elektriciteit kan opwekken door middel van trillingen.
Het is natuurlijk onrealistisch om te stellen dat waterkracht geen nadelen heeft. Bij de bouw van waterkrachtcentrales zijn grootschalige grondwerken en investeringen in beton onvermijdelijk. Bij grootschalige overstromingen moet elk land enorme hervestigingskosten betalen.
Belangrijker nog, als de bouw van een waterkrachtcentrale mislukt, zullen de gevolgen voor de stroomafwaarts gelegen gebieden en infrastructuur de verbeelding ver te boven gaan. Daarom is het, vóór de bouw van een waterkrachtcentrale, noodzakelijk om de integriteit van het technisch ontwerp en de constructie te waarborgen, evenals noodplannen voor ongevallen. Alleen zo kunnen waterkrachtcentrales daadwerkelijk infrastructuurprojecten worden die de mensheid ten goede komen.
Kortom, de toekomst van duurzame ontwikkeling is de moeite waard om naar uit te kijken, en de sleutel ligt in de vraag of mensen bereid zijn er voldoende tijd en energie in te steken. Op het gebied van waterkracht hebben mensen grote successen geboekt, en de volgende stap is slechts het geleidelijk verbeteren van de benutting van andere natuurlijke hulpbronnen.
Plaatsingstijd: 23-04-2023
